Οι χθεσινοβραδινές μάχες στους δρόμους τόσων πόλεων της χώρας, οι εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που αψήφησαν την τρομοκρατία ολόκληρου του μηχανισμού εξουσίας, και κυρίως όσοι επέλεξαν το δρόμο της απάντησης στην κρατική βία και την πνευματική/φυσική καταστολή, φαίνεται πως πραγματικά δημιούργησαν ένα σύννεφο φόβου πάνω από το κλυδωνιζόμενο σύστημα επιχειρηματιών, πολιτικών και μίντια. Όλοι οι κομματικοί αρχηγοί, συμπεριλαμβανομένων αυτών της αριστεράς (που μέχρι εχθές λαρύγγιζαν με οίστρο που θυμίζει έφηβο, επαναστατικές κορώνες), μίλησαν για παρακρατικούς μηχανισμούς, για προβοκάτορες, κουκουλοφόρους και μηδενιστές. Παραπονέθηκαν μάλιστα που η Αστυνομία δεν συλλαμβάνει τους υπεύθυνους που τάχα γνωρίζει και επιτίθεται σε ειρηνικούς διαδηλωτές. Κλαίουσα, μάλιστα, βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας χαρακτήρισε προδότες όσους αντιδρούν στα εξαθλιωτικά μέτρα τα οποία η ίδια με περηφάνια, ψήφισε. Φαίνεται πως τελευταία, έχει γίνει πολύ της μόδας να κλαις δια της τηλεόρασης, σκοτώνοντας την κοινωνία – το κάνουν γυναίκες Υπουργοί και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες…



Τα ΜΜΕ, τα οποία μέρες τώρα προκαλούν τον πανελλήνιο γέλωτα, με τις αστείες απειλές τους σχετικά με τη χρεοκοπία (μόνο τσουνάμι, σεισμούς και εκρήξεις ηφαιστείων δεν προέβλεψαν) απέδειξαν για μία ακόμη φορά, μετά το Δεκέμβρη του ’08, ή τον Ιούνιο του ’11, πως έχουν μεταμορφώσει το κοινωνικό λειτούργημα της δημοσιογραφίας σε επαγγελματική τρομοκρατία. Παρέα με το αηδιαστικό τσούρμο των εν ενεργεία πολιτικάντηδων και δημοσιογράφων, ακολουθούν, όπως πάντα, οι δήθεν φιλήσυχοι νοικοκυραίοι και οι φασίστες, οι οποίοι προτάσσουν, χωρίς ίχνος ντροπής, την ειρήνη απέναντι στην εξουσία και τον πόλεμο ενάντια σε μετανάστες.

Η ψήφιση των μέτρων που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη πολιτική Κυβέρνησης και Ε.Ε. ήταν ίσως αναπόφευκτη, καθώς μόνο μέσο ματαίωσής της θα ήταν μια εκτεταμένη γενίκευση των συγκρούσεων σε σημείο τέτοιο που να απειλεί τη διεξαγωγή της συνεδρίασης του κοινοβουλευτικού σώματος. Ήταν, λοιπόν, κάτι σχετικά αναμενόμενο. Η επιλογή της σύγκρουσης από μεγάλη μερίδα διαδηλωτών (και όχι 500 ατόμων όπως γελοιωδέστατα και εντελώς αντιδεοντολογικά αναφέρουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ), έστω κι αν από μόνη της δεν μπορεί να έχει κάποιο σοβαρό αποτέλεσμα, έδειξε μόνο ένα μέρος της συσσωρευμένης οργής, ειδικά στις τάξεις των νέων ανθρώπων. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να συμπορευτούμε με τη λογική όσων πλήττονται από την επιλογή αυτή, δηλαδή τραπεζίτες, επιχειρηματίες των ΜΜΕ, πολιτικά κόμματα (από την αριστερά έως την άκρα δεξιά) και να υιοθετήσουμε επιχειρήματα περί δήθεν αντιδημοκρατικών τακτικών που επιδιώκουν το χάος. Η αντιβία δεν αποτελεί τη λύση, αλλά σίγουρα αποτελεί ένα από τα μέσα, και συγκεκριμένα ένα από τα βασικά μέσα άμυνας της κοινωνίας που αντιμετωπίζει την φυσική της καταστολή, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί από τις αναίτιες επιθέσεις δυνάμεων της αστυνομίας σε διαδηλωτές (όπως και χθες). Η αντιβία δεν είναι ακριβώς επιλογή. Είναι αντανακλαστική αντίδραση όσων μπορούν ακόμα να κατανοήσουν ότι η “ελευθερία του λόγου” και το “δικαίωμα διαμαρτυρίας” που υποτίθεται ότι αναγνωρίζονται από τους επίσημους φορείς εξουσίας, είναι δικαιώματα που μπορεί κανείς να επικαλεστεί μόνο παραιτούμενος της πραγματικής ουσίας τους, του ίδιου του πυρήνα τους: Σ’ αυτή την “δημοκρατία”, την περίφημη σύγχρονη Ελληνική Δημοκρατία, πολίτη αυτής της χώρας, έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθείς και να εκφράσεις ανοιχτά τις όποιες διαφωνίες σου. Αρκεί να μην είσαι τόσο ανόητος ώστε να το κάνεις με τρόπο που ν’ αμφισβητεί το κατά πόσο πραγματικά αυτά τα δικαιώματα γίνονται σεβαστά από την Πολιτεία!

Η σημερινή μετατόπιση του ενδιαφέροντος από τις πολιτικές εξελίξεις στους “βανδαλισμούς” που επιχειρείται από όλα τα ΜΜΕ, είναι μια επαναλαμβανόμενη ιστορία που δεν πείθει πια ούτε έναν πολίτη αυτής της χώρας που κατέβηκε σε διαδηλώσεις έστω και μία φορά μετά την υπαγωγή της χώρας στην τριπλή διεθνή οικονομική εποπτεία. Ας σκεφτούν όλοι αυτοί, πως τα επαχθή μέτρα που ψήφισε χθες η Βουλή των Ελλήνων, αγνοώντας επιδεικτικά τη βούληση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών της χώρας, θα στραφούν εναντίον τους πριν λαλήσει ο πετεινός. Αν χθες στενοχωρήθηκαν επειδή το πλήθος επιθυμεί να βάλει φωτιά στους Ναούς του Χρήματος και να μοιράσει ρούχα, ας μην εκπλαγούν όταν αύριο, ένα ανέλεγκτο εξαγριωμένο πλήθος θα επιτίθεται σε σουπερμάρκετ για να εξασφαλίσει τα βασικά είδη διατροφής.

Αυτό που μετράει, βέβαια, και αυτό που θα συνεχίσει να επηρεάζει τις ζωές όλων μας για το επόμενο χρονικό διάστημα, είναι η εφαρμογή μέτρων που καταργούν ουσιαστικά το δικαίωμα στη ζωή, κατ’ ομολογίαν μάλιστα του υπουργού οικονομίας Ε.Βενιζέλου. Καθώς μια εικόνα μπορεί να σημάνει χιλιάδες λέξεις, η σημερινή μέρα απεικονίζεται τραγικά στα θρυμματισμένα τζάμια των ναών της κατανάλωσης, ή στα αποκαΐδια των νομίμων καταστημάτων τοκογλυφίας. Απεικονίζεται στους παραπάνω από ένα εκατομμύριο άνεργους που είτε ετοιμάζονται για μετανάστευση, είτε είναι βυθισμένοι στην καθημερινή απελπισία της ανέχειας. Εκφράζεται από την ακόμη μεγαλύτερη άνοδο των κομμάτων της αριστεράς, που ζητούν ψήφους, με την ευχή όμως να αποφύγουν την ανάληψη της εξουσίας (πρόκειται για κόμματα που, στην καλύτερη περίπτωση, αποτελούν μεταρρυθμιστικά και όχι επαναστατικά πολιτικά μορφώματα).

Κόντρα, λοιπόν, σε όλους, κόντρα ακόμα και τις δικές μας συνήθειες, ας αναλάβουμε σοβαρές πολιτικές πρωτοβουλίες. Ας καταλάβουν όλα τα απολιθώματα της αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής, πως οι αντιδημοκρατικές και σεκταριστικές τους λογικές μόνο εμπόδιο μπορούν να σταθούν μπροστά στην απαιτούμενη κοινωνική αναμόρφωση. Ας πει ανοιχτά η Αριστερά: πως σχεδιάζει να ακυρώσει αυτές τις καταστροφικές για το σύνολο της κοινωνίας πολιτικές; Όπως και να’ χει, δύσκολα θα το καταφέρει όταν τη μία μέρα δηλώνει πως “το λόγο τώρα έχει ο λαός” και την επόμενη δηλώνει πως “ο λαός πρέπει να υιοθετήσει τον δικό της, πλήρως αντιφατικό και θλιβερά ρεφορμιστικό, λόγο αν θέλει να έχει λόγο”…

Μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, και ειδικά το προοδευτικό της κομμάτι, δεν τρέφει πια εκλογικές αυταπάτες, περί δυνατότητας αλλαγής κατεύθυνσης δια μέσου των διαδικασιών της ψευδεπίγραφης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Είναι η ώρα, ο καθένας από εμάς να αναλάβει πρωτοβουλίες για την άμεση πραγματοποίηση τακτικών λαϊκών συνελεύσεων σε κάθε πλατεία της χώρας. Να επεξεργαστούμε όλοι μαζί τις λύσεις που θα προκύψουν για τα προβλήματα που αφορούν όλους και όλες μας, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες στις οποίες όλοι είναι απαραίτητοι, καθιστώντας άχρηστες και εν τοις πράγμασι ανομιμοποίητες τις υφιστάμενες κεντρικές και περιφερειακές εξουσίες. Στα οδοφράγματα το σύστημα εξουσίας φαίνεται πως τρέμει. Στις λαϊκές συνελεύσεις το σύστημα χάνει το νόημα της ύπαρξης του. Ήρθε η ώρα να κάνουνε ντουέτο…

Συνδιαμορφώθηκε από Ian Delta και Efor
http://wp.me/pyR3u-9Yu